آموزش طراحی معماری منظر می‌تواند به شیوه‌های متفاوتی انجام پذیرد. دلیل این امر از یک سو تنوع در روش‌های طراحی و از سوی دیگر تنوع در روش‌های آموزش است. از طرف دیگر می‌توان به این موارد، عدم شکل‌گیری زیربنای هنری دانشجویان پیش از ورود به گرایش طراحی منظر و نوع یادگیری دانشجویان را نیز اضافه نمود که موجب پیچیدگی بیش از حد آموزش طراحی منظر می‌گردد. از این رو نیاز است تا به گونه‌ای تأثیر روش‌های طراحی و همچنین روش‌های آموزش آن بر دانشجویان معماری منظر بررسی گردد تا بتوان بر اساس روشی که متناسب با اهداف تعریف شده برای طراحی معماری منظر است، عمل نمود.

در این نوشتار، “رویکرد سیستماتیک” و “رویکرد شهودی” ، به عنوان چارچوب‌های نظری برای آموزش طراحی معرفی می‌گردند که شیوه طراحی”تکه انگاری” به عنوان روشی از چارچوب نظری “رویکرد شهودی” مورد بررسی قرارمی‌گیرد. روش انجام این تحقیق بررسی روند و محصول نهایی دانشجویان گروه معماری منظر دانشگاه تهران، دانشکده معماری، در ترم یک می‌باشد که با شیوه تکه‌انگاری به طراحی پرداخته‌اند. برای تحلیل نتایج نیز به بررسی نظر دانشجویان در مورد مزایا و معایب این شیوه پرداخته شده است. در نهایت بر اساس نتایجی که در این نوشتار به دست آمد مشخص گردید که شیوه تکه‌انگاری به عنوان شیوه‌ای برای شکوفاسازی خلاقیت از طریق ایجاد اعتماد به نفس و همچنین ایجاد جرقه‌های ذهنی می‌تواند در طراحی کاربرد داشته باشد.